حضرت امام(ره):اگر خط فكري امام حسين عليه السلام سازش و مذاكره با اهل ظلم مي‏بود، كربلايي پيش نمی آمد

******دو رشته هميشگي تاريخ؛ جهاد و سازش‏*****
الف. خط سازش‏
از صدر اسلام تاكنون دو طريقه، دو خط بوده است: يك خط، خط اشخاص راحت‏ طلب كه تمام همّشان به اين است كه يك طعم ه‏اي پيدا بكنند و بخورند و بخوابند و عبادت خدا هم آن‏ هايي كه مسلمان بودند، مي‏ كردند، اما مقدم بر هر چيزي در نظر آن‏ها راحت‏ طلبي بود. در صدر اسلام، از اين اشخاص بودند. وقتي كه حضرت سيد‏الشهداء سلام الله عليه مي‏ خواستند مسافرت كنند به اين سفر عظيم، بعضي از اين‏ها نصيحت مي‏ كردند كه براي چه؟ شما اينجا هستيد، مأمونيد و حاصل، بنشينيد و بخوريد و بخوابيد. و از همان ها بعضي قماش ها بودند كه اشكال هم مي‏ كردند كه چرا يك عده كمي (در مقابل) يك قدرت بزرگي قيام مي‏كنند؟
اين در طول تاريخ تا حالا بوده است. از اول نهضت اسلامي، ما شاهد اشخاصي كه به اين وضع بوده ‏اند، (بوديم كه) راحت را بر هر چيزي مقدم مي‏ داشته‏ اند، تكليف را اين مي‏ دانستند كه نمازي بخوانند و روزه‏اي بگيرند و بنشينند در منزلشان ذكري بگويند و فكري بكنند و چنان‏چه يك اشخاص انحرافي هم باشند، غيبت بكنند، بروند عبادتشان را بكنند و بنشينند و در مجالسشان غيبت بكنند، تهمت بزنند.
اين يك راهي بود كه يك دسته‏اي از مردم داشتند كه تمام آمال آن‏ها اين بود كه آدم اينجا اين چند روزي كه هست، خوب استراحت بكند و بنشيند در خانه‏ اش عبادت بكند. اسلام را خلاصه كرده بودند در عبادات؛ مثلًا، نماز و روزه و امثال اين‏ها. براي اسلام هم غير از اين، خيلي، نه اطلاعات صحيح داشتند و نه ارزشي قائل بودند.(1)
خط سازشي‏ ها؛ همّشان علفشان‏
در آن وقتي كه اول نهضت بود، يك شخص سرشناس از اين اشخاص گفته بود كه ايراني ها ديوانه شده‏ اند! قيام در مقابل محمدرضا را و ايستادگي در مقابل ظلم را، با تعبير ديوانگي معرفي كردند. آن آقاي سرشناس گفته بود: اين از خريّتشان بوده است! آدم كه نم ي‏رود در توي خيابان، مقابل مسلسل بايستد! و همان آقاي سرشناس پرونده ‏اش از ساواك بيرون آمده و آن وقتي كه جوان هاي ما در خيابان ها كشته مي ‏شدند، انگشتر براي سلامت محمدرضا فرستاده بود. يك دسته اين‏طورند كه حضرت امير سلام الله عليه از اين‏ها تعبير مي‏كند كه اين‏ها همّشان علفشان است، مثل حيواناتي كه همّشان اين است كه شكمشان سير بشود، شهواتشان را بر همه ‏چيز مقدم مي‏دارند، نماز هم مي‏خوانند و روزه هم مي‏گيرند و عبادات شرعي را هم به ‏جا مي ‏آورند، لكن اين‏طور است وضع تفكر كه انسان نبايد خودش را در معرض يك خطري، در معرض يك چيزي قرار بدهد و اين‏كاري كه اين ملت شريف اسلام كردند، (به نظر اين‏ها) اين كار يك ‏كار جنون‏ آميز بوده است!(2)
ب. خط جهاد و مبارزه‏
يك دسته ديگر هم انبيا بوده ‏اند و اولياي بزرگ. آن‏هم يك مكتبي بود و يك خطي بود؛ تمام عمرشان را صرف مي‏كردند در اين‏كه با ظلم ها و با چيزهايي كه در ممالك دنيا واقع مي‏شود، همّشان را اين‏ها صرف مي‏كردند در مقابله با اين‏ها. كسي ‏كه تاريخ انبيا را ديده باشد و تاريخ اسلام را ديده باشد و تاريخ زندگي حضرت رسول سلام الله عليه را و ائمه اطهار و اصحاب رسول ‏الله را ديده باشد، مي‏بيند كه اين‏ها از اوّلي كه وارد شدند در ميدان و به حد بلوغ رسيدند و رسول اكرم(ص) از اوّلي كه اين رسالت به او محول شد تا آن وقتي كه در بستر مرگ خوابيده بود يا شهادت، بين اين بستر و آن بعثت، تمامْ فعاليت بوده است؛ جنگ بوده، دفاع بوده و كسي ‏كه زندگي اميرالمؤمنين سلام الله عليه را مشاهده كند، (مي‏ بيند) همين‏ طور بوده؛ جهاد در راه خدا و جهاد در راه احكام خدا بوده است و ساير ائمه عليهم السلام، البته آن‏كه از همه بارزتر و معروف تر است، سيدالشهداء سلام الله عليه است.(3)
فاجعه كربلا به‏خاطر مشي ظلم‏ ستيزي
اگر وضع تفكر سيد‏الشهداء سلام الله عليه مثل بعض مقدسين زمان خودش بود، آن‏ها طرحشان اين بود كه (حضرت) بماند در جوار حضرت رسول سلام الله عليه و عبادت كند. اگر وضع تفكر مولا هم اين‏طور بود، كربلايي پيش نمي‏آمد؛ يك راحت‏طلبي بود و كناره‏گيري از جامعه و دعا و ذكر بود، لكن وضع تفكر جور ديگري بود. چنان‏چه ائمه ما عليهم السلام سازش مي‏كردند با اهل ظلم و ستم، احتراماتشان بسيار زياد بود، خلفا حاضر بودند كه آن‏ها را هر جور احترام مي‏ خواهند بكنند كه آن‏ها دست از دعوتشان بردارند. حضرت موسي‏ بن‏ جعفر همين‏طور من‏باب اتفاق نبود كه چندين سال در حبس به‏سر برد و تبعيد بعض ائمه و احضار از مدينه، بردنشان به محل خليفه، همچو نبود كه اين‏ها يك مردم عادي باشند كه همين بنشينند و درسي بخوانند و درسي بگويند و مطالعه‏اي بكنند و عبادت خدا را بكنند و در جوار رسول خدا(ص) عبادت كنند. اگر طرز افكار آن‏ها هم اين بود، اين مذهب يك مذهبي كه در مقابل ظلم در طول تاريخ واقع شده است، نبود.
اين دو رشته از اول خلقت تا حالا بوده است؛ رشته تعهد به اسلام و ايستادگي در مقابل ظلم و ستم و ديكتاتوري و قدرتهاي شيطاني و سازش.(4)
1) صحيفه امام، ج 14، ص 519 - 520
2) صحيفه امام، ج 14، ص 520
3) صحيفه امام، ج 14، ص 520 - 521
4) صحيفه امام، ج 14، ص 521