تحریر الوسیله

مساءله 1 - چند چيز در غسل واجب است اول نيت و اخلاص در نيت واجب است به اين معنا كه بايد جز اطاعت فرمان خدا انگيزه اى نداشته باشد و اين نيت و اخلاص بايد تا آخر عمر ادامه داشته باشد هرچند كه بطور ارتكازى باشد.
مساءله 2 - اگر به قصداين كه غسل كند داخل حمام شود اگر انگيزه غسل كردن همچنان در دلش باقى مانده باشد و فرورفتنش در آب و شستشو كردنش به همان انگيزه باشد بطوريكه اگر از او بپرسند چه مى كنيى بگويد دارم غسل مى كنم غسلش صحيح است و با نيت واقع شده و اما اگر از غسل كردن بكلى غافل شود بطوريكه اگر بپرسند چه مى كنى متحير بماند غسل او باطل است بلكه اصلا غسل نكرده تا باطل باشد.
مساءله 3 - اگربه حمام برود به اين نيت كه غسل كند ولى وقتى بيرون ميايد شك كند كه غسل كرده ام يا نه ؟ بايد بنا بگذارد بر اينكه غسل نكرده و اما اگر ميداند كه غسل كرده ولى شك كند در اينكه صحيح غسل كرده يا نه بنا را بگذارد بر اي...

گفتار در احكام حائض
1 - براى حائض نماز و روزه و طواف و اعتكاف جائز نيست .
2 - هر چيزى كه براى محدث (يعنى بى وضو و جنب ) حرام است بر او نيز حرام است پس حائض نمى تواند با بدن و دست خود نام مبارك ( الله ) و نيز اسماء انبياء و ائمه عليهم السلام على الاحوط تماس دهد و همچنين مس خطوط قرآن بتفصيلى كه در وضوء گذشت .
3 - آنچه كه بر جنب حرام است و آن عبارت است از خواندن سوره هائى كه سجده آن ها واجب است و همچنين خواندن بعضى از آن سوره ها و نيز داخل شدن در مسجد الحرام و مسجد النبيى و مكث كردن در ساير مساجد و نهادن چيزى در مساجد بتفصيليكه در احكام جنابت گذشت بر حائض ‍ نيز حرام است چون حائض در همه احكام مانند جنب است ....

گفتار در واجبات غسل
مساءله 1 - چند چيز در غسل واجب است اول نيت و اخلاص در نيت واجب است به اين معنا كه بايد جز اطاعت فرمان خدا انگيزه اى نداشته باشد و اين نيت و اخلاص بايد تا آخر عمر ادامه داشته باشد هرچند كه بطور ارتكازى باشد.
مساءله 2 - اگر به قصداين كه غسل كند داخل حمام شود اگر انگيزه غسل كردن همچنان در دلش باقى مانده باشد و فرورفتنش در آب و شستشو كردنش به همان انگيزه باشد بطوريكه اگر از او بپرسند چه مى كنيى بگويد دارم غسل مى كنم غسلش صحيح است و با نيت واقع شده و اما اگر از غسل كردن بكلى غافل شود بطوريكه اگر بپرسند چه مى كنى متحير بماند غسل او باطل است بلكه اصلا غسل نكرده تا باطل باشد.
مساءله 3 - اگربه حمام برود به اين نيت كه غسل كند ولى وقتى بيرون ميايد شك كند كه غسل كرده ام يا نه ؟ بايد بنا بگذارد بر اينكه غسل نكرده و اما اگر ميداند كه غسل كرده ولى شك كند در اينكه صحيح غسل كرده يا...

قسمت دوم در احكام جنب
يكى از احكام جنابت اين است كه انجام امورى موقوف است بر غسل جنابت يعنى غسل جنابت شرط صحت آن امور است .
اول نماز خواندن هر نمازى كه باشد (چه واجب و چه مستحب ، چه ادا وقضا چه براى خود و چه به نيابت از غير) به جز نماز بر جنازه كه طهارت از جنابت در آن شرط نيست و همچنين بجا آوردن قضاء اجزائيكه از نماز فراموش شده مشروط باين غسل است و اقوى آن است كه غسل جنابت شرط در صحت سجده سهو نيست هرچند كه به احتياط نزديكتر است .
دوم از آن امور طواف واجب است بلكه بعيد نيست كه طواف مستحب نيز مشروط به آن باشد.
سوم روزه رمضان و روزه قضاء رمضان است و مشروط بودن آن به پاكى از جنابت به اين معن

فصل در غسل جنابت
در اين فصل در سه قسمت بحث مى شود:
1 - سبب جنابت .
2 - احكام جنب .
3 - واجبات غسل .
قسمت اول در سبب غسل جنابت :
مساءله 1 - سبب جنابت دو چيز است : يكى خارج شدن منى و رطوبت مشتبهى كه بعد از خروج منى و قبل از استبراء خارج مى شود كه بيانش ‍ انشاء الله تعالى مى آيد. البته اين در وقتى است كه منى از انسان خارج مى شود نه صرف اينكه از مجل خودش حركت كند ولى بيرون نيايد كه در اين صورت غسل واجب نمى شود همچنانكه معيار بودن منى خارج شدن از خود شخص است پس اگر منى مرد از زن (بعد از آن كه همسر غسل جنابتش را كرده ) بيرون بيايد غسل ديگرى بر زن واجب نمى شود مگر آنكه زن يقين كند كه منى خودش

فصل در مسائل غسل ها
غسلهاى واجب شش است :
1 - غسل جنابت 2 - حيض 3 - استحاضه 4 - نفاس 5 - مس ميت 6 - غسل اموات و اقوى اين است كه در غير اخير وجوب شرعى نيست (يعنى شرطى است ).

مساءله 1 - كسى كه در قسمتى از اعضاء وضوئش جبيره (چيزى كه بر روى زخم و يا عضو شكسته مى بندند) دارد اگر مى تواند آنرا بردارد بايد بردارد و زير آنرا اگر شستنى است بشويد و اگر مسح كردنى است مسح كند، اگر جبيره در عضوى است كه بايد شسته شود برداشتنش واجب نيست آنچه واجب است رساندن آب بزير آن است بنحوى كه همان شستن با حفظ شرائطش عمل آيد هرچند كه حبيره بر روى عضو باشد، بله از محلى كه بايد مسح شود بايد جبيره برداشته شود و اگر برداشتن آن ممكن نيست اگربر روى عضوى است كه بايد مسح شود روى همان جبيره دست مى كشد و اگر بر روى عضوى است كه بايد شسته شود اگر ممكن است آب را به نحوى كه مسماى شستن باشد با شرائطش عمل

گفتار در احكام خلل
مساءله 1 - اگر يقين دارد باينكه حدثى از او سرزده و شك يا ظن دارد در اينكه بعد از آن وضوء گرفته بايد وضوء بگيرد هرچند كه شك او دراثناء عمل پيدا شده باشد بنابراين اگر بعد از شروع به نماز شك كند كه وضوء داشته يا نه بايد نماز را بشكند و وضوءبگيرد و نزديك تر به احتياط آنست كه آن نماز را تمام كند و نمازى ديگر با طهارتى جديد بخواند و اگر شكش بعد از تمام شدن نماز پيدا شده بنا مى گذارد بر اينكه نمازش صحيح انجام شده و براى نماز بعدى وضوء بگيرد و اگر يقين دارد به اينكه طهارت داشته ولى شك مى كند دراينكه حدثى از او سر زده يا نه بنا مى گذارد بر اينكه وضئش ‍ صحيح است و باطل نشده و اگر بداشتن طهارت و بصدور حدث هر دو يقين دارد ولى شك دارد در اينكه كدام اول بوده و كدام دوم در اينصورت اقوى اين است كه وضوء بگيرد حتى با علم به تاريخ وضوء البته اين در صورتى است كه علم به حالت سابقه بر يقين...

فصل دراينكه چه چيزهائى موجب شکستن وضوء مى شود
مساءله 1 - چيزهائى كه وضوء را مى شكند و باعث دوباره گرفتن آن مى شود چند چيز است :
اول - بيرون آمدن بول و هر رطوبتى كه از مجراى آن خارج شود و حكم بول را داشته باشد نظير بيرون آمدن رطوبتهائى مشتبه قبل از استبراء چه كم و چه زياد....

مساءله 1 - شرائط وضوء چند چيز است پاك بودن آب و مطلق بودن و غصبى نبودن آن و اينكه محل وضوء يعنى عضويكه در وضوء بايد شسته شود و نيز عضويكه بايد مسح شود پاك باشد و اينكه در عضو وضوء مانعى از رسيدن آب به بشره وجود نداشته باشد و به احتياط واجب بايد محل وضوء يعنى فضائيكه در آن عمل وضو كه همان شستن و مسح كردن است انجام مى شود غصبى نباشد و همچنين محليكه آب وضوء در آنجا مى ريزد مباح باشد البته اين در صورتى استكه ريختن آب وضوء در محل غصبى از نظر عرف تصرف و يا جزء اخير علت تامه تصرف شمرده شود و گرنه اقوى باطل نبودن وضوء است بلكه باطل نبودن وضوء در مصب غصبى چه اينكه ريختن آب تصرف شمرده بشود و يا نشود و نيز در صورت غصبى بودن محل انجام وضوء خالى از قوت نيست و همچنين شرط است اباحه ظرف آب وضوء در صورتيكه آب منحصر باشد به آب در ظرف غصبى و اين اباحه حتى با بودن ظرف ديگر اگر وضو با فرو بردن دست در ظرف باشد...

مساءله 1 - واجب است در وضوء شستن صورت و دو دست و مسح سر و دو پا و منظور از صورت درطرف طول از محل رويش موى سر تا چانه است و در طرف عرض آن مقدارى است كه بين انگشت ابهام و انگشت وسط قرار گيرد البته اين درباره افراد معمولى است كه صورتى متناسب با انگشتان و انگشتانى متناسب با صورت دارند پس كسى كه صورتش از حد متعارف بزرگتر و يا انگشتانش درازتر و يا كوتاهتر است بايد به افراد متناسب الاعضاء رجوع كند و از پهناى صورتش آن مقدارى را بشويد كه افراد متعارف مى شويند و شستن زيادتر از حدى كه گفته شد واجب نيست ، بله شستن كمى بيشتر از حد نامبرده براى اينكه يقين حاصل كند كه آن حد را شسته بر همه واجب است .
مساءله 2 - بنابراحتياط واجب است صورت از طرف بالا به پائين شسته شود و بنابر احتياط شستن برعكس يعنى از پائين ببالا جائز نيست ، بله اگر آب را از پائين ببالا بريزد ولكن نيتش اين باشد كه با برگشت آب از بالا بپائي...

بايد دانست كه بر هر مكلفى كه بمرتبه اجتهاد نرسيده باشد واجب است در مسائل غيرضرورى دين تقليد و يا احتياط كند چه در عبادات و چه معاملات چه واجبات و چه محرمات چه مستحبات و چه مباحات البته اگر خواست احتياط كند بايد عارف به موارد احتياط باشد و معلوم استكه جز افرادى انگشت شمار عارف به آن نيستند، بنابراين عمل عامى كه آشناى بموارد احتياط و طرف آن نيست بدون تقليد باطل است و تفصيل مسئله مى آيد.
مساءله 1 - قوى تر در نظر اين استكه احتياط كردن جائز است هر چند كه مستلزم تكرار عمل باشد.
مساءله 2 - تقليد عبارت از اين استكه عمل آدمى مستند به فتواى فقيهى معين بوده باشد و در دو مسئله بعدى نيز سخن درباره همين تقليد است ، بله آنچه عمل را صحيح مى كند صادر شدن آن با داشتن حجتى نظير فتوى است هرچند عنوان تقليد بر آن صادق نباشد و بزودى خواهد آمد كه صرف مطابق بودن عمل با فتوا در صحيح بودن آن كافى است .
مساءله 3 -...