۱۷ شهریورماه روز سرخ انقلاب مردم مسلمان است

۱۳۹۶/۶/۱۶

۱۷ شهریورماه روز سرخ انقلاب مردم مسلمان است
خون‌های پاک شهدای ۱۷ شهریور زمینه اصلی پیروزی انقلاب را فراهم کرد و پس از این واقعه مهم، ملت ایران با شهامت بیشتری برای پیروزی در تلاش بودند که باید گفت ۱۷ شهریورماه روز سرخ انقلاب مردم مسلمان است.

به گزارش روابط عمومی دفتر امام جمعغه رباط کریم شروع نهضت امام خمینی(ره) و مبارزات بی بدیلش در آغاز دهه چهل و قیام 15 خرداد، اسلام سیاسی را در سطحی گسترده رویاروی رژیم قرار داد.

تلاش‌های فکری و سیاسی حضرت امام(ره) به عنوان رهبر نهضت با توجه به گستره وسیع هواداران اسلام انقلابی در میان روشنفکران دینی، سرانجام در میان مجموعه مخالفان سیاسی رژیم، جایگاه استوار و خدشه‌ناپذیر آن را تثبیت کرد و به عنوان خمیر مایه فکری انقلاب توانست همه جریان‌های موجود را باخود همراه ساخته یا به حاشیه براند.

اما این نهضت به جرقه‌ای نیاز داشت که در هفده دی 1356 افروخته شد و انقلاب را در شکل تازه‌ای که عبارت از رویارویی آشکار و مستقیم با رژیم پهلوی بود به حرکت در آورد و فضای نسبتا مساعد سیاسی سال‌های پس از 1355 نهضت را سرعت و شتاب بیشتری بخشید، که طبیعتا واکنش دولت، سرکوب خونین و قهرآمیز همه خیزش‌های انقلابی در تمامی مناطق کشور بود.

یکی از مقاطع حساس مبارزات ملت ایران علیه رژیم پهلوی، قیام 17 شهریور 1357 است

در پی سیاست سرکوب خونین در اواخر بهار تا اواسط تابستان سال 1357 از شدت و گستره اعتراضات و فعالیت‌های مخالفان رژیم تا حد زیادی کاسته شد و در تیرماه همان سال، اوضاع کشور کاملا رو به آرامش بود. ناظران خارجی و مفسران سیاسی رژیم به این جمع‌بندی دست یافتند که شاه پس از یک رشته در گیری با شورشیان و سرکوب مخالفان از دی ماه 1356تا خرداد ماه 1357، اکنون ابتکار عمل را به دست گرفته و کاملا بر اوضاع مسلط است و اکنون هیچ خطر جدی رژیم را تهدید نمی کند.

شاه در این دوران در یک مصاحبه تشریح کرد که "هیچ قدرتی توان کنار نهادن مرا نخواهد داشت. چه 700 هزار تن نیروی از من پشتیبانی می‌کنند، همه کارگران و اکثریت مردم پشت سرم هستند و من قدرتمندم."

اما شهریور ماه سال 1357 که مصادف با ماه رمضان بود. در اکثر مجالس مذهبی ومساجد از اسارت و خفقان و نبودن آزادی و توهین رژیم به مقدسات ملت ایران صحبت می‌شد و مردم اعتراض خود را در قالب راهپیمایی نشان می‌دادند.

در شب‌های هفتم، هشتم و نهم شهریورماه به هنگام تظاهرات بین مردم و عوامل رژیم درگیری به وجود آمد. این درگیری منجر به کشته و زخمی شدن تعدادی از هم‌وطنان در میدان ژاله شد. از همین‌رو نطفه روز خونین 17شهریور، در شب‌های ماه رمضان و بعد از روی کار آمدن دولت به اصطلاح آشتی ملی شریف امامی ـ در پنجم شهریور ـ بسته شد.

به دنبال تظاهرات گسترده روز پنج شنبه شانزدهم شهریورماه و دعوت مردم به برگزاری تظاهرات در روز جمعه هفدهم شهریورماه، انقلاب وارد یکی دیگر از برهه‌های حساس خود شد. پایداری و استقامت ملت ایران به خصوص در راه پیمایی روز شانزدهم شهریور ماه رژیم را با چالشی جدی مواجه ساخت، به طوری که در اولین ساعات روز جمعه هفدهم شهریو ماه ارتشبد غلامعلی اویسی از رادیوی تهران و حومه اعلام حکومت نظامی کرد.

به موجب این اعلامیه علاوه بر تهران در یازده شهر دیگر کشور به مدت 6ماه حکومت نظامی اعلام شد. مردم تهران که از حکومت نظامی اطلاعی نداشتند پیش از ساعت 6صبح، سیل‌آسا روی به خیابان‌ها آوردند. مرکز تجمع آنان میدان ژاله بود و طبق برنامه قبلی خود را برای رساندن به میدان ژاله که آن روزها به دلیل شهادت تعداد زیادی از مردم به میدان شهدا تغییر نام داده بود آماده کردند.

همین که مردم به خیابان‌های اطراف میدان رسیدند ناگهان با دیدن تانک‌ها و زره پوش‌های نظامی رژیم غافلگیر شدند. سرانجام ماموران رژیم پس از چند بار اخطار به متظاهرین حدود ساعت 9 صبح از زمین و هوا به قتل عام مردم پرداختند.

حضرت امام روز هجدهم شهریورماه با ارسال پیامی به ملت ایران ضمن ابراز همدردی با ملت، کشتار وحشیانه را محکوم نمودند و دولت آشتی ملی را دولتی تحمیلی و غیرقانونی اعلام داشتند.اما این واقعه خونین دارای پیامدهایی از جمله تردید و تزلزل در اراده رژیم در رویارویی با ملت، تزلزل ارتش، گسترش اعتصابات و تضعیف روز افزون دولت، تحکیم بخشیدن رهبری حضرت امام(ره)،تعمیق شکاف بین مردم و حکومت پهلوی و تشدید سر در گمی آمریکا در برابر مسائل ایران را داشت. از 17 شهریور با نامهای جمعه سیاه، جمعه خونین و یوم‌الله یاد می‌کنند.