به‏ بهانه تصويب تحريم‏ هاي جديد عليه ايران در كنگره آمريكا

۱۳۹۴/۱۰/۲۴

مقام معظم رهبري(مدظله العالي):
حتي اگر مسأله هسته‏اي حل شود،
دهها بهانه ديگر را
براي تحريم و فشار پيش مي‏كشند

**********كينه و دشمني هميشگي استكبار با ما
«و لن‏ترضي عنك اليهود و لا النّصاري حتّي تتّبع ملّتهم»؛ تا از اسلام دست برنداريد، دشمنان اسلام با شما مخالفند. دشمن مي‏خواهد بگويد اگر من با كسي مخالف بودم، او بايد از بين برود!
استكبار جهاني نسبت به اسلام و انقلاب، از اعماق وجود كينه دارد و تا ملتي از اصول و دين خودش دست برندارد و تسليم نشود، آن‏ها راضي نخواهند شد. كينه استكبار تمام‏شدني نيست. اين نيست كه ما خيال كنيم دشمني آمريكا با جمهوري اسلامي ايران به‏خاطر مسأله هسته‏اي است؛ نه؛ ملّت ايران به خواسته ‏هاي آمريكا نه گفت، ملّت ايران گفت آمريكا عليه ما هيچ غلطي نمي‏تواند بكند. اين‏ها با موجوديّت جمهوري اسلامي مخالفند، با نفوذ و اقتدار جمهوري اسلامي مخالفند.
**********تحريم و تهديد نظامي؛ تنها ابزار دشمن‏
در ميدانهاي واقعي، تنها دو عامل مادّي در اختيار جبهه استكبار بوده و هست؛ يكي تهديد نظامي، يكي تحريم. استكبار غير از اين دو هيچ‏ چيز در اختيار ندارد. از لحاظ قدرت منطق، قدرت استدلال، توانايي بر اثبات حقّانيّت، دست استكبار بسته است. تنها دو كار مي‏تواند بكند: يكي تهديد نظامي است كه مرتّب مي‏كند، يكي هم تحريم.
تحريم تنها ابزار دشمن است، تنها ابزار دشمن براي مقابله با ملّت ايران، امروز عبارت است از تحريم.
**********هسته‏ اي؛ بهانه ‏اي براي دشمني و تحريم‏
دشمني آمريكا با ملّت ايران و با جمهوري اسلامي اصلاً حول محور هسته‏اي نيست؛ اين خطا است اگر خيال كنيم كه دعواي آمريكا با ما سرِ قضيّه هسته‏اي است؛ نه، قضيّه هسته‏اي بهانه است؛ قبل از اين‏كه مسأله هسته‏اي مطرح باشد، همين دشمني‏ها، همين مخالفتها از اوّل انقلاب بود.
مگر چند سال مسأله هسته‏اي در كشور ما مطرح است؟ سي سال است كه تحريمها وجود دارد. آن وقتي كه مسأله هسته‏اي نبود، چرا تحريم مي‏كردند؟ مسأله، مسأله مقابله و معارضه با ملتي است كه خواسته است مستقل باشد، خواسته زير بار ظلم نرود، خواسته ظالم را افشا كند و در مقابل ظلمِ ظالم بايستد و اين پيام را به همه دنيا بدهد؛ داده‏ايم، ان‏شاءالله بيشتر هم خواهيم داد.
**********اصرار برخي مسؤولين بر مذاكره هسته‏ اي‏
بعضي از مسؤولين و دولت مردان - دولت مردان آن دولت، بعد هم دولتمردان اين دولت - فكر مي‏كنند در قضيّه هسته ‏اي، ما با آمريكايي‏ ها مذاكره كنيم (تا) موضوع حل بشود؛ گفتيم خيلي خب، اصرار داريد شما، در اين موضوعِ بالخصوص برويد مذاكره كنيد.
**********عدم خوش‏بيني به آمريكا از باب تجربه‏
من هيچ‏وقت نسبت به مذاكره با آمريكا خوش‏بين نبودم، نه از باب يك توهّم، بلكه از باب تجربه؛ تجربه كرديم. حالا اگر يك روزي - ما كه در آن روز قاعدتاً نخواهيم بود - شماها ان‏شاءالله در جريان حوادث و جزئيّات و يادداشت‏ها و نوشته‏هاي اين‏روزها قرار بگيريد، خواهيد ديد كه اين تجربه ما از كجا حاصل شده؛ تجربه كرديم. لكن با وجود اين‏كه من خوش‏بين نبودم به مذاكره با آمريكا، با اين مذاكرات موردي، مخالفت نكردم، موافقت كردم؛ از مذاكره‏كنندگان هم با همه وجود حمايت كردم، الان هم حمايت مي‏كنم.
**********مذاكره براي خارج‏كردن حربه تحريم از دست دشمن‏
اين‏را همه بدانند: مسؤولين ما و هيئت مذاكره(كننده) ما و دولت ما، همه تلاششان را دارند مي‏كنند كه حربه تحريم را از دست دشمن خارج كنند. تلاش آن‏ها براي اين است كه حربه تحريم را از دست اين دشمن غدّار بيرون بياورند.
**********اما مذاكره؛ مانع تهديد و افزون‏طلبي؟!!
مي‏گويند با آمريكا مذاكره كنيد تا موذي‏گري نكند؛ فشار وارد نياورد؛ تهديد نكند و منافع ملي ما را رعايت نمايد. مگر كشورهايي كه امروز مورد تهديد آمريكا هستند - غير از جمهوري اسلامي - با آمريكا مذاكره نمي‏كنند؟ مگر آن‏ها با آمريكا رابطه ندارند؟ مذاكره و رابطه، مانع فشارآوردن و تهديدكردن و بدجنسي‏كردن و افزون‏طلبي نيست؛ مذاكره مشكلي را حل نمي‏كند. دولت آمريكا صريحاً با نظام اسلامي، هويّت اسلامي و ايمان اسلامي مردم ما اعلام مخالفت كرده است. علّتش اين است كه اسلام موجب شده تا اين ملت در مواضع خود مستقر و ثابت باشد و پابرجا بايستد و تسليم آن‏ها نشود. هدف آمريكا اين است كه سيطره خود را كه در دوران رژيم منحوس پهلوي - به‏خصوص در سي سال آخر آن رژيم - بر همه‏جاي كشور گسترده بود، دوباره برقرار كند.
**********عملكرد آمريكا در صورت توافق هسته ‏اي‏
مي‏گويند كه تحريمها دست نخواهد خورد، حتّي از حالا شروع كردند كه اگر در زمينه هسته‏اي هم به توافق برسيم، معناي آن اين نيست كه همه تحريمها برداشته خواهد شد؛ هنوز چيزهاي ديگري هم هست؛ اين همان حرفي است كه ما هميشه مي‏گفتيم.
من بارها در همين جلسه و جلسات گوناگون ديگر عرض كرده‏ام كه هسته‏اي بهانه است؛ مسأله هسته‏اي هم نباشد، يك بهانه ديگري مي‏آورند: مسأله حقوق بشر هست، مسأله حقوق زنان هست، مسائل گوناگون فراوان را مي‏سازند؛ جعل كردن و بهانه‏گيري كه خيلي مايه‏اي نمي‏خواهد، دستگاه تبليغاتي و امپراتوري تبليغاتي هم كه در اختيار آن‏ها است.
**********عملكرد دشمن پس از حل مسأله هسته‏اي‏
وانمود مي‏كنند كه اگر ملت ايران از انرژي هسته‏اي صرفنظر كند، تحريمها برداشته مي‏شود؛ دروغ مي‏گويند. مسأله انرژي هسته‏اي بهانه است. آن كساني‏كه خيال مي‏كنند اگر ما مسأله انرژي هسته‏اي را حل كرديم، مشكلات حل خواهد شد، خطا مي‏كنند. مسأله انرژي هسته‏اي را مطرح مي‏كنند، مسأله حقوق بشر را مطرح مي‏كنند، مسائل گوناگون را مطرح مي‏كنند، كه اين‏ها بهانه است. مسأله، مسأله فشار است، مي‏خواهند يك ملت را به زانو در بياورند، مي‏خواهند انقلاب را زمين بزنند.مسأله هسته‏اي هم اگر يك‏روزي - حتّي به فرض محال - بر طبق نظر آمريكا حل بشود، باز يك مسأله ديگري دنبال آن مي‏آيد. الان ملاحظه كنيد سخنگويان دولت آمريكا بحث حقوق بشر، بحث موشكي، بحث سلاح و مانند اين‏ها را به‏ميان آوردند. اگر يك‏روزي هم مسأله هسته‏اي حل شد - فرض كنيد جمهوري اسلامي عقب‏نشيني كرد؛ همان‏كه آن‏ها مي‏خواهند - خيال نكنيد مسأله تمام خواهد شد؛ نه، ده بهانه ديگر را به‏تدريج پيش مي‏كشند: چرا شما موشك داريد؟ چرا هواپيماي بدون سرنشين داريد؟ چرا با رژيم صهيونيستي بديد؟ چرا رژيم صهيونيستي را به رسميّت نمي‏شناسيد؟ چرا از مقاومت در منطقه به قول خودشان خاورميانه حمايت مي‏كنيد؟ و چرا؟ و چرا؟ و چرا؟
**********حكايتگر قابل اعتماد نبودن آمريكا
آمريكايي‏ها با كمال وقاحت دارند مي‏گويند: «اگر در قضيّه هسته‏اي ايران كوتاه هم بيايد، تحريمها يكجا و همه برداشته نخواهد شد»، اين‏را صريح دارند مي‏گويند. اين نشان‏دهنده اين است كه به اين دشمن نمي‏شود اطمينان كرد، نمي‏شود اعتماد كرد.
**********تا دنبال رفع تحريمهاييم، به جايي نمي‏رسيم‏
علاج مشكلات كشور پيمودن راه اقتصاد مقاومتي است، يعني تكيه به درون؛ چشم را ندوزيم به‏ دست ديگران. ما تواناييم، ما ثروتمنديم، هم ثروت انساني داريم، (هم) ثروتهاي زيرزميني؛ ثروتهاي ما فوق‏العاده است. دنيا به ما احتياج دارد؛ به قدري كه دنيا به ما احتياج دارد، ما به دنيا احتياج نداريم.
اگر چنان‏چه ما بر روي توان خودمان تكيه كنيم، استقامت آن‏ها در هم خواهد شكست. تا وقتي كه ما چشممان به‏ دست ديگران باشد، دنبال اين باشيم كه كدام مقدار از تحريمها كم شد، كدام مقدار چنين شد، فلان حرف را فلان مسؤول آمريكايي گفت يا نگفت - تا وقتي دنبال اين حرفها باشيم - به جايي نمي‏رسيم.